Lorem ipsum

Stel: je bent classicus en je besluit de IT in te gaan. Het is niet heel waarschijnlijk maar het kan :). Of (deze kans is misschien groter) je besluit als classicus een website te maken. Even als proef, om een ‘gevulde’ site te maken, doe je wat er gebruikelijk is: je kopieert tekst van “Lorem ipsum” en gooit dat erop, om een beter beeld van je website te krijgen. Het is een dummy tekst, hè, niet om echt te lézen.

Mijn brein accepteert die gedachte echter niet. Hoe hard ik ook mijn best doe, mijn hoofd gaat vanzelf de Latijnse of verknipte Latijnse woorden lezen. Zo irritant! Vooral omdat mijn hoofd dan vastloopt op die verknipte woorden en steeds toch blijft proberen die woorden te lezen. Error, error (error is trouwens het Latijnse woord voor een dwaaltocht…)

Anderen beginnen al lachend naar me te kijken, zodra er iets met lorem ipsum in mijn beeld verschijnt. Ik heb hen namelijk verteld wat ik dan lees, en er wat drukte over gemaakt.

Voor een classicus is lorem ipsum niet dummy tekst

Lorem ipsum is namelijk niet zomaar dummy tekst. Lorem is oorspronkelijk dolorem maar dan verknipt. De stukken tekst zouden zijn gebaseerd op passages uit de De finibus bonorum et malorum van Cicero, de beroemde redenaar, schrijver en filosoof uit de eerste eeuw v. Chr. Als hij zou weten waar zijn woorden nu allemaal op verschijnen, zou hij wat buikpijn krijgen, denk ik. Of misschien zou het zijn ego strelen, want als ik zo een inschatting mag maken, dan was dat ego best groot.

De finibus bonorum et malorum, “Over de grenzen van goed en kwaad”, is een filosofisch werk dat Cicero in 45 v. Chr. schreef. Interessant detail is dat hij het werk opdroeg aan Brutus. Ja, diegene van “Et tu, Brute?” (wat waarschijnlijk nooit is uitgesproken, maar later is bedacht. Geeft niet, heerlijk dramatisch detail!). Brutus, een van degenen die Caesar doodstak dus. Nu heb ik altijd veel begrip gehad voor Brutus, ook al had hij een persoonlijke band met Caesar. Het gewicht van de Republiek torste hij op zijn schouders. Zijn verre voorvader Brutus had namelijk ooit mede de laatste koning van Rome verjaagd en was een van de stichters van de Romeinse Republiek in ongeveer 500 v. Chr. En Brutus was opgevoed met een groot historisch besef. Hoe kon hij niet de ‘tiran’ Caesar doden?

Brutus kwam echter aan de verkeerde kant van de geschiedenis terecht. Uiteindelijk zou hij het verliezen van Octavianus (de latere keizer Augustus) en Marcus Antonius (ja, degene die het, net zoals Julius Caesar, met Cleopatra deed).

Het einde van Cicero

Cicero koos ook verkeerd. Hij koos de kant van Brutus en de anderen die Caesar hadden vermoord. Praatte goed wat zij hadden gedaan. Hij was al eens eerder verbannen geweest. Het waren ontzettend moeilijke tijden; constant burgeroorlog, constant gedonder. En die Cicero, die kon zijn grote mond niet houden. Daarom kennen we hem nog steeds. Hij dacht de jonge Octavianus wel te kunnen beïnvloeden. Hij stortte al zijn haat en irritatie over Marcus Antonius in de openbare ruimte. Hield fantastische redevoeringen over Marcus Antonius, waarin hij Antonius verbaal helemaal de grond in trapte (en Cicero’s redevoeringen waren indrukwekkend). Maar toen Marcus Antonius en Octavianus het onverwachts op een akkoordje gooiden, eiste Antonius vanzelfsprekend Cicero’s hoofd. Zo ging dat. Octavianus begreep dat wel. Natuurlijk. Geen probleem.

Dus binnen no time stonden de soldaten van Antonius voor Cicero’s deur. Ik zal je de sappige details daarvan besparen, maar aan het eind van het liedje werden de handen en het hoofd van Cicero op de Rostrum midden op het Romeinse Forum tentoongesteld. De vrouw van Marcus Antonius boorde nog haar scherpe haarspeld door zijn tong (Cleopatra kwam pas later in beeld…). De haat was echt groot, duidelijk.

Dat lijkt me toch zo ranzig. Dat rottende hoofd (want moest ook terug vervoerd worden naar de stad, lekker warm), met vliegen eromheen en dan zij met die speld… jakkes.

En dat was het einde van Cicero. Fysiek dan.

Zachtjes sluimert deze geschiedenis in de achtergrond van mijn gedachten bij het zien van lorem ipsum.

Pijnlijke dummytekst

En dan hebben we het nog niet eens over de losse woorden gehad. Men kiest ook steeds de grootste woorden eruit: vormen van dolor, culpa, labor (verdriet/pijn, schuld, hard werken). Vooral dolor, echt overal! En ik zie geen dummy tekst; ik zie pijn! pijn! pijn!

Waarom heeft degene die dit bedacht heeft, niet lekker de gedichten van Catullus genomen? Dan krijg je allemaal woorden met liefde, verlangen, seks. Best vermakelijk maar misschien ook wat ongemakkelijk. Oh nee, je hebt paginavullende tekst nodig. Tacitus? Suetonius? Sappige verhalen over foute keizers?

Alternatieven voor lorem ipsum

Aan het eind van de dag, met enige meligheid, gingen we op zoek naar alternatieven. Ze zijn er. Serieuze teksten die uit allemaal jargon bestaan, passend bij “the industry”, waar de betreffende website voor bedoeld is. Boring. Vast soms wel een beetje handig.

Ander alternatief: zo is er de website Fillerama, waar ze zich hebben laten inspireren door cult scripts, zoals van Star Wars, Dr Who, The Simpsons en Monty Python and the Holy Grail: “We want a shrubbery! Ni! Ni! Ni! Ni!” (Onze proud to be a nerd-docent vindt hier vast iets van zijn gading! ;))

Zou dat minder afleiden? Maar dan valt er in ieder geval wat te lachen!

Afgelopen week zijn we begonnen met onze eindopdracht: we mogen in groepjes aan onze eigen webapplicatie gaan bouwen (Echt! De tijd is voorbij gevlogen!). Mochten we dummy tekst nodig hebben, dan gaan we nog wel een beetje browsen.

P.S. Robert Harris heeft echt zeer vermakelijke boeken over Cicero geschreven, goed gedocumenteerd ook en geloofwaardig, waarin het leven van Cicero wordt verteld vanuit het perspectief van zijn slaaf en secretaris. Tip voor de Kerstdagen!